Blog

„Z piwami z włoskiego browaru Baladin jest taki problem, że ciężko jednoznacznie zaklasyfikować je do jakiegoś stylu. Powstają przy wykorzystaniu metody klasycznej, podobnie jak piwa szampańskie. Od 2008 roku były trzykrotnie poddawane cyklom refermentacji w butelce. Cały proces trwał kilka lat i odbywał się w ścisłej współpracy z włoskimi enologami z Fontanafredda. Jak pisze sam Teo Musso, piwo otwiera nową drogę i poszerza horyzonty pojmowania tego trunku. Swój produkt rozumie jako „wielkie otwarcie” piwa i rozmycie granic. Światy piwa i wina nie muszą już dłużej egzystować na zasadzie konkurencji, ale mogą uczyć się czegoś od siebie nawzajem. Metodo Classico nie posuwa się do tak nachalnych rozwiązań, jak producenci piwa z dodatkiem moszczu (tzw. grape ale). Wszystko odbywa się z wykorzystaniem tradycyjnych składników. 12 197 butelek dojrzewało z drożdżami jeszcze przez 18 miesięcy zanim trafiło na degustacje, do recenzentów oraz do sprzedaży. Piwo ma piękny kolor dojrzałego bursztynu, z lekkim zmętnieniem. Przywodzi na myśl syrop klonowy. Przelane do tradycyjnego szkła Teku (a jakże!) wyzwala aromaty owoców – dojrzałe winogrona,  brzoskwinie, do tego dochodzą orzechy, miód z ziołowym niuansem, ogrzane drewno, alkoholowe nuty brandy. Z czasem dochodzi delikatny zapach rumianku, który nigdy nie przechodzi w bardziej intensywną ziołowość. Pierwszy łyk ujawnia słodki smak z delikatnymi akcentami goryczy. W tle kakaowo-owocowy posmak, kandyzowane owoce, daktyle, marcepan. Lekko mineralna tekstura, piwo pełne, dobrze zbudowane i zamknięte. Świeże, a zarazem bardzo dojrzałe. Doskonale wyważone.”

czaswina.pl